දොල ගාව තොටට බැස නාන කලට මට
තනිය රකින්නෙ කව්ද ගොඩේන්
වෙල පහල කනටියට බැහැල සෙල්ලමට
මා එලවන්නේ කව්ද මඩේන්
හැමදාම රසට ගුලි අනා කවා මට
රැල්ල මකන්නේ කව්ද බඩේන්
පඩි දාට හවස තල බෝල හවරි කටු
අරං දෙන්නෙ මට කව්ද කඩෙන්
ඉඳලෝලු අතට රස හිඹුටු දමුන ඇට
නෙලා ගෙනෙන්නේ කව්ද කැලේන්
මග මාළු ඇලට බැස අල්ලා සරම් පොට
ලිහා යවන්නේ කව්ද දැලේන්
කර පාලු කමට රතු ඕලු මලෙන් මට
මාල බඳින්නේ කව්ද ඉතින්
මගෙ පාළු හිතට ඒ මතක කඳුළු කැට
මකා හිනා ගෙන එන්න සැනින්
එල්ලා වැටුනත් මං වගේම කර පිට
අඩුව මැකෙනවද පාත්තරෙන්
නැගුනත් මුවගට දුටුවාම සිනා කැට
රෑට අඬනවා මං හීනෙන්
ගුඩු පැන දුව යන්නට බෑ ඔය සිවුරට
සරමෙන් ආපිට ගෙදර වරෙන්
කැමතිම නම් ඔය හැටි නුඹ සිල් සුවඳට
හවස වෙහෙර එමු පහන් සිතින්
No comments:
Post a Comment