https://www.facebook.com/photo.php?fbid=361780250673290&set=a.261191850732131.1073741833.100005239542747&type=1&theater
රමණ පහසට බය මනාළිය
වෙලා නුඹ අද මහද කුටියට….
කරණ කෝලම එබීගෙන මට
පෙන්වමින් හිරි වලාකුළු යට….
එළිය සැර වැඩි නිසා දෝ ඔය
සැඟව ඔමරිය කළු වලා යට….
දිස්නෙ ලන නුඹෙ සිනිඳු සළු පිළි
බැරිද මදකට නිවා ලන්නට….
වෙනද අඳුරෙදි පෙන්නුවේ ගත
අඩක් පමනයි වලා සළු යට….
ඉතින් අවසර පුර හඳක් වෙනු
බිඳලමින් හිරි මගෙම දිවියට….
කිමද මෙතරම් කඳුළු දෑසඟ
පුර හඳනි නුඹ මගේ ලෝකෙට….
බිලි කළද සොමි සිසිල දහවල
උනුහුමක් ලැද හිරු කුමරු හට…
හ්ම්..
දුක් නොවනු මැන ඉතින් සඳවත
නැවුම් සැමදා නුඹෙ පහස මට…
රකිමි පණ මෙන් සදා නුඹ මම
රැඳෙනු ලඟ පුර සඳක් විලසට….
ඒත්….
අවැසි නම් පෙර හිරුගෙ උනුහුම
වඩිනු ආපසු නුඹේ අහසට….
මගේ නාමෙන් තාරුකාවක්
දිළෙයි රැයකදි වාසනාවට…
එතෙක් ඉමි ගං තෙරට වී………
තනිව ඔරුවේ පා වෙවී………..
කුමට දෝ අමනාප වී…..…….
හැඟුමකට සිත වහල් වී……….
No comments:
Post a Comment