යොමා හිඳිමි නෙත් දියඹට
පමා මොකද රෑට බතට
හමා ඇදෙන සුළං සැරට
සුමානයක් උනා අදට
තනියි නැතිව නුඹව හිතට
කඩා වැටෙයි කඳුළු දුකට
දැනෙයි මගෙත් අඩුව නුඹට
දිගා වෙයන් ඔරුවෙ කඳට
අගේ වද්ද තෝරු අපට
එපා ගෙනෙං කූරි පතට
නමා දැලත් හතර පහට
අනේ වරෙන් අයේ වැල්ලට
හ්ම්..
කුණාටුවත් සැරයි තදට
පමා වැඩියි නුඹ වෙනදට
ගියා වත්ද නුඹ වතුරට
වැසී යයිද මං වැල්ලට
සමාවෙයන්
සොයා හුඟක් කාසි අපට
ගියා ටිකක් දියඹෙ දුරට
වැටී මොකද පැල අඳුරට
නගා නැතිද මගේ ලඟට
හ්ම්..
කූරි අරන් මං එනකොට
මගුල් කන්ට මේ වැල්ලට
කාසි හොයන් උඹෙ තැල්ලට
වේසි වෙලා මයෙ ආලෙට
No comments:
Post a Comment