හැන්දෑව සිප ගන්න උසම මී ගහ ගාව
අන්තිමට සමු දුන්නෙ නුබට මං හිනැහීම
පිල්ලෑව යට උන්නු වී කුරුළු තුඩු තාම
ගයනවා ඒ උනත් දුක් ගීත හැමදාම
ඇවැස්සම සෙනෙහසට යට උනත් ඔය මූණ
පපුව තුල තියනවා ගිලි ගිලී ලඟ තාම
මෙලහකට හැඩකාර කටකාර නුබ වගෙම
පැංචියෙක් ඇති නේද මගෙ නමින් හිත ගාව
වැව පුරා ඕලු මල් නොපිපුනත් පෙර ලෙසම
එක මලක් හැම දාම පිපෙනවා කෙලවරම
කඩා ගෙන ඒ මලයි පහනකුයි හැමදාම
පුදනවා නුබ නමට සෙත් පතා මම තාම
No comments:
Post a Comment