අත්තෙ ගිරව් කර මාල ලිහනවා
පැත්තෙ පුංචි තටු බිමට දමනවා
වත්තෙ දොඩං ගෙඩි ඉස්ම හලනවා
නැත්තෙ මොකෝ උඹ මගෙන් අහනවා
කොට්ටෙ පුළුං ගුලි කඳුලු උරනවා
මෙට්ටෙ එපා මං අකුරු කරනවා
හැට්ටෙ උඹේ වැල කොන ගුලිවෙනවා
නැට්ටෙ හූනු පණ තාම ගැහෙනවා
වැස්සෙ තෙමෙද්දිත් හිත රත් වෙනවා
කැස්සෙ බෙහෙත් මට දුරයි දැනෙනවා
විස්සෙ කඩල ගොටු ලොකුයි හිතෙනවා
මැස්සෙ ඉඳන් මං අමු අඹ කනවා
කැන්දෙ හැලප රහ රොටියෙ දැනෙනවා
හැන්දෙ මිටත් උඹෙ සුවඳ හොයනවා
බැද්දෙ හිඹුටු අතු අස්සේ පැහෙනවා
ලන්දෙ ඉකිරි කටු සැරට ඇනෙනවා
දැක්කෙ නැතත් මං උඹට වඳිනවා
වික්කෙ උඹව ඇයි හිත වද දෙනවා
ඔක්කෙ උඹෙ අයේ ඉන්ට හිතෙනවා
අක්කෙ වරෙං මට පාළු දැනෙනවා
වැල්ලෙ සැරට ඔය පය පිච්චේදෝ
අල්ලෙ මැදට කරගැට මතු වේදෝ
රැල්ලෙ එහා රට උඹ තනි වේදෝ
තැල්ලෙ සිරිය බාබට බිලි වේදෝ
No comments:
Post a Comment