ආයෙත් මට මගෙ අයියා වෙයන්

දොල ගාව තොටට බැස නාන කලට මට
තනිය රකින්නෙ කව්ද ගොඩේන්
වෙල පහල කනටියට බැහැල සෙල්ලමට
මා එලවන්නේ කව්ද මඩේන්
හැමදාම රසට ගුලි අනා කවා මට
රැල්ල මකන්නේ කව්ද බඩේන්
පඩි දාට හවස තල බෝල හවරි කටු
අරං දෙන්නෙ මට කව්ද කඩෙන්


ඉඳලෝලු අතට රස හිඹුටු දමුන ඇට
නෙලා ගෙනෙන්නේ කව්ද කැලේන්
මග මාළු ඇලට බැස අල්ලා සරම් පොට
ලිහා යවන්නේ කව්ද දැලේන්
කර පාලු කමට රතු ඕලු මලෙන් මට
මාල බඳින්නේ කව්ද ඉතින්
මගෙ පාළු හිතට ඒ මතක කඳුළු කැට
මකා හිනා ගෙන එන්න සැනින්


එල්ලා වැටුනත් මං වගේම කර පිට
අඩුව මැකෙනවද පාත්තරෙන්
නැගුනත් මුවගට දුටුවාම සිනා කැට
රෑට අඬනවා මං හීනෙන්
ගුඩු පැන දුව යන්නට බෑ ඔය සිවුරට
සරමෙන් ආපිට ගෙදර වරෙන්
කැමතිම නම් ඔය හැටි නුඹ සිල් සුවඳට
හවස වෙහෙර එමු පහන් සිතින්

හුඟාක් පින් මයේ අම්මේ..

ලෝබ නැතුව රසට පොවා නුඹ මට කිරි.......බිංදු..................බිංදූ
විඳගෙන කරදර බාදක මට සුර සැප........කැන්දු................කැන්දූ

දිවි මග දී පෙන්නා මට කඳු පළ්ලම්.............වංගු.................වංගූ
මගේ වැරදි පෙන්නා දී කර ආදර...............රන්ඩු................රන්ඩූ

සඟවාගෙන කඳුලු බිංදු සිනහව මුව..........රැන්දු.................රැන්දූ
නුබ ගැන අමුණා කියන්න නෑ මට කවි........සිංදු..................සිංදූ

සලකන්නම් අද මං හැකි පමණට දී............හාදු..................හාදූ
බුදු සරණයි මගේ අම්මට වදිනෙමි පා.........සාදු...................සාදු

බුදු සරණයි අම්මේ...

පැණි හඳ

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=361780250673290&set=a.261191850732131.1073741833.100005239542747&type=1&theater

රමණ පහසට බය මනාළිය
වෙලා නුඹ අද මහද කුටියට….
කරණ කෝලම එබීගෙන මට
පෙන්වමින් හිරි වලාකුළු යට….


එළිය සැර වැඩි නිසා දෝ ඔය
සැඟව ඔමරිය කළු වලා යට….
දිස්නෙ ලන නුඹෙ සිනිඳු සළු පිළි
බැරිද මදකට නිවා ලන්නට….


වෙනද අඳුරෙදි පෙන්නුවේ ගත
අඩක් පමනයි වලා සළු යට….
ඉතින් අවසර පුර හඳක් වෙනු
බිඳලමින් හිරි මගෙම දිවියට….


කිමද මෙතරම් කඳුළු දෑසඟ
පුර හඳනි නුඹ මගේ ලෝකෙට….
බිලි කළද සොමි සිසිල දහවල
උනුහුමක් ලැද හිරු කුමරු හට…


හ්ම්..
දුක් නොවනු මැන ඉතින් සඳවත
නැවුම් සැමදා නුඹෙ පහස මට…
රකිමි පණ මෙන් සදා නුඹ මම
රැඳෙනු ලඟ පුර සඳක් විලසට….


ඒත්….
අවැසි නම් පෙර හිරුගෙ උනුහුම
වඩිනු ආපසු නුඹේ අහසට….
මගේ නාමෙන් තාරුකාවක්
දිළෙයි රැයකදි වාසනාවට…


එතෙක් ඉමි ගං තෙරට වී………
තනිව ඔරුවේ පා වෙවී………..
කුමට දෝ අමනාප වී…..…….
හැඟුමකට සිත වහල් වී……….

පමා වැඩිද සුමානයක්?

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=368929526625029&set=a.275257025992280.1073741836.100005239542747&type=1&theater

යොමා හිඳිමි නෙත් දියඹට

පමා මොකද රෑට බතට

හමා ඇදෙන සුළං සැරට

සුමානයක් උනා අදට



තනියි නැතිව නුඹව හිතට

කඩා වැටෙයි කඳුළු දුකට

දැනෙයි මගෙත් අඩුව නුඹට

දිගා වෙයන් ඔරුවෙ කඳට



අගේ වද්ද තෝරු අපට

එපා ගෙනෙං කූරි පතට

නමා දැලත් හතර පහට

අනේ වරෙන් අයේ වැල්ලට



හ්ම්..

කුණාටුවත් සැරයි තදට

පමා වැඩියි නුඹ වෙනදට

ගියා වත්ද නුඹ වතුරට

වැසී යයිද මං වැල්ලට



සමාවෙයන්

සොයා හුඟක් කාසි අපට

ගියා ටිකක් දියඹෙ දුරට

වැටී මොකද පැල අඳුරට

නගා නැතිද මගේ ලඟට



හ්ම්..

කූරි අරන් මං එනකොට

මගුල් කන්ට මේ වැල්ලට

කාසි හොයන් උඹෙ තැල්ලට

වේසි වෙලා මයෙ ආලෙට