නෙළුමක්ය ආලය

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=588969304621049&set=a.261191850732131.1073741833.100005239542747&type=3&theater

නෙළුමක්ය ආලය
නටුවක්ය රාගය
පිණි බිඳකි දීගය
නටුව පණ නැති
මලක නොරැඳෙය…

අරුම සඳ

පුංචි කාලේ මා හැඬු විට

කිරි පැණි මට දුන්නේ නුඹයි




වැටි වැටි මා ඇවිදිනකොට

රැවටුව අම්බිලියා නුඹයි




යොවුන් වියේ පෙම් කරනට

මගේ පුන් සඳ උනේ නුඹයි




මා හිරු වූ මගේ ළොවට

අත දුන් සඳ වතිය නුඹයි




තරු කැට සේ දරු පැටවුන් මට

දුන් සඳ කුමරි නුඹයි




තරු කැට මෙන් මගේ දරු කැළ

බැඹලුව සඳ රැජිණ නුඹයි




ඒත්....




මළ හිරු සේ මා යනකොට

නුඹ අහසට අවේ ඇයි

වෙඩි උන්ඩ සහ පිණි බිංඳු

https://www.facebook.com/manju.nadagamuwa.1/videos/vb.100004610200659/673120086184992/?type=2&theater




හරියටම සැප්තැම්බර් 13 හවස 3ට පුස්තකාල හා ප්‍රලේඛන මණ්ඩලීය ශ්‍රවණාගාරයට එන්න.


Manju Nadagamuwa එක්ක

නැළවිල්ල

මුදුන් යටේ දිරපු දොහේ හිට පෙරදා

පටන් ගෙදර අඬ දබරය ඇත සැමදා

දෙකන් තෝඩු උගස් කරේ ගිය ඉරිදා

ඉඩන් හබේ නිසයි පුතේ එන සඳුදා

කඩෙන් ගේන ණය පිටු ටික අහවරදා   

හිඟන් කන්ට වෙයි පොත් ටික අහකටදා

දුකින් ගෙවන මේ පව් බර පොලිය හදා

ගෙවන්ඇහැකි මා පුත උබ ලොකු උනදා 

Milina Mal Hadakariye... මිලින මල් හැඩකාරියේ...

හද සොයුරු පෙම

සිතඟ ඔතරම් දුක දරන්නට

කොහෙන්දෝ හුරු උනේ...

ලඟට අරගන මා සිඹිනකොට

හද සොයුරු පෙම දැනේ...

සිතට බොරු කර කදුළු හංගා

මටද ඔය හිනැහුනේ...

හමන කට කිරි සුවඳ රැඳි නුබ

කෙළෙස මට මව් උනේ...

වෑ දිය පාලුව

සෙනේ වැවේ ආල වතුර

ආදර බැම්මට මිරි කී

බලා හොරෙන් ඉඟි කෙරුවයි    

හිත් කුඹුරක් දෙස පෙමකින් 

වල් වැදි ඒ පුරං කුඹුර

පෙම් ඇළ මතුකර හැඩ වී

ගලා එන්න ඉඩ දුන්නයි 

ආල දියට රළ නගමින්

ඉවසුම් නැති ආකාසේ

මනෝ රාගයෙන් මත් වී

වලා හැපී වැහි වැස්සයි

පිට වානේ බැමි බිඳිමින්  

යට වී ඒ රාග දියට  

හද නියරත් දෙකට කැඩී  

සලා කඳුළු පෙන නැඟුවයි  

හිත් යායම හැඟුම් ඇසින්

සඳ වත

රමණ පහසට බය මනාළිය

කිමද  ඔමරිය රුක් කිනිති යට  

සගවමින් හිරි වලාවට මුව

කරණ කෝලම් එබීගෙන මට

දිස්නෙ ලන නුඹෙ පබලු සළු පිළි

බැරිද මඳකට උනා ලන්නට

අදුර මැද පා මුකුළු ඔය වත

බැරිද මා හා තනිව ඉන්නට 

ඇට, මස්

මස 
උරා බොති 
වවුල් රැල

ඇට 
තලා කති 
මිනිස් කැල 

ඇණෙන කවි

Manju Nadagamuwa සමඟ

https://web.facebook.com/chanaka.rajakaruna.37/posts/525095971008383?pnref=story

ඉර - අල්ලන්ට තරු වට දුවනා ---------------- ලෙසම
පෙර - කවි දකිනකොට මුව හිනැහෙයි --------- මටම
බර - වැඩි උනත් ඇති වැඩ මගෙ හිස ----------- මතම
වෙර - ගෙන ලියමි හැකි හැටියට අද -------- මෙහෙම

විරසකේ

අමුඩ ලෙන්සුව ඔහේ

වැල කොනක ගුලි වෙලා…

කළු තොරටි මී බාන

ගස් මුලම කෙටි වෙලා…

බාන බැඳි විය ගහත්

මැස්ස උඩ තනිවෙලා…  

උං බැඳපු ගොං කණුව

බිමට පත බෑ විලා…

නිල් ඉරිඟු කොරටුවම

ඉර සැරට  කරවෙලා…

පැලේ යට ලී අස්සෙ

කොටං ගෙඩි සෑදිලා…

කළු බුලත් කොටු ගානෙ

පාලා වැල් පීදිලා…

පීදිච්චි ලොකු  කොළත් 

හුඟක් කොරඩෑ වෙලා…

අරියාදුවට වගේ

හෙප්පුවත් පෙරළිලා… 

ගිරා අන්ඩත් දුඹුරු

මළකඩට අහුවෙලා…

හුණු කැටෙත් මහ තදට

ඉරි තලා ගල් වෙලා…

අමු පුවක් කොළපතම

ඇත කරුංගා වෙලා…

---------------------------

කුස්සියේ හැලි වලං

ඇත ඔහේ  උඩ බලා…

මැටි කලේ වතුර නෑ  

පොල්කට්ට වේලිලා…

හිරමනේ මුල්ලෙමයි

දැතිත් දැං මොට වෙලා…

හැඳි ආනේ සින්නෙටම

මකුළු දැල් පැටලිලා…

බුදු කුටිය අඳුරෙමයි

ඉද්ද ගහ මැළවෙලා…

ලාම්පුවෙ තෙලුත් නෑ

චිවිනියත් කළු වෙලා…

මල් පිපුණු රෝස පෙළ 

කටු එක්ක තනි වෙලා…

මිඳුලෙ අඹ කොළ මැදින්   

තණකොළත් නැගිටලා…

ඉලපතට වැඩත් නෑ

මුල්ලටම කොටු වෙලා…

ඔරලෝසුවෙත් කට්ට

එකතැනම නැවතිලා…

රටාවට පුරන් ආ

පැදුරෙ පං ගැලවිලා…

ගෙදර සිරි දෙව්දුවත්

ගිහින් පිටමං වෙලා….

අවුරුද්ද

අපේ එරබඳු ගහේ මල් ඉති
පිපී හිනැහෙයි වැටෙන් එලියට
කොහෙක් ඇවිදින් ඉරටු වහලේන්    
ගමට හඬ ගා පැහැරියා ගෙට

වටේ ඇහෙනා රතිඥ්ඥා හඩ
කියයි නැකතක් ආපු විත්තිය
ඉරි තලා තුං හුලස් සද්දෙට
ලිතක් වත් නැති නාකි බිත්තිය

2016/4/18 වන දින ලක්බිම පුවත්පතේ පල වූ කවියකි.

https://web.facebook.com/photo.php?fbid=616786835151651&set=p.616786835151651&type=3&theater

කලකට පෙර ලියූ ''ඇය'' ගීයක්ව පෙනෙන අපූරුව

https://www.youtube.com/watch?v=6koRVze5SEc

https://web.facebook.com/chanaka.rajakaruna.37/posts/564111850440128?pnref=story


https://web.facebook.com/photo.php?fbid=1163937220307705&set=a.102165799818191.5258.100000743150802&type=3&theater


youtube - https://www.youtube.com/watch?v=i8OO-8YcxN8

ඇය?
------

කාසි දී රස පහස විඳිනට
අවේ නුඹ එක්කළා ගෙන මන්...
.
මාසෙ පඩි දා වෙනද මා නෙත
ගැටුනේ නෑ නුඹ වීදි අතරින්...
.
මෝසමට බය මැරුණ මල් හැඩ
කාරියට ඔය මුහුණ අළුතෙන්...
.
වෙහෙස පසෙකට දා වැතිරියන්
පැයට පෙර මට පුරුඳු සයනින්...
.
සළු ලිහෙන්නට තරම් පිරිපුන්
ලැම බරයි සිත දවන පහසින්...
.
කුළු ගැණුනු නුඹෙ හැඟුම් බිඳිනට
හොඳම තැන ඒ තමයි විඟසින්...
.
ඒත්..
සුළු රිදුමකින් නුඹේ තන මත
සිඟිති කිරි ඇයි ඉනුවේ මෙලෙසින්...
.
මුළු ගතම සලිතයි මගේ නුඹ
මුණි වතම බිද කියූ කරුණින්..
◙
මේ...
පැයක් පමනයි මටත් ඇත්තේ
පමා වී බෑ පැටියා තනියෙන්...
.
කිරි බිංඳු නොහලා බිමට මගෙ
උවමනා පිරිමහන් පලයන්...

----------------------------------
නිමිත්ත- Chanaka Perera
----------------------------------

2014/9/23