මල් සහ අපි කොතැනද?

වට්ටිය මලින් සැරසී කොත සේ ඳිළෙන.....
බුදු හිමි දකින්නට පේ වී මඟ බලන.....
අප හිස් මතම හිඳ අපටම ඔජ වඩන.....
නැත කිසි වැරදි කෙනෙකුට පිට සිට බලන.....


බලව් එකෙකු පරයා අනෙකා නැගෙන.....
මිනිස් ගතිය මේකද මහ පින් කරණ.....
පසන්නේන බුදු සමිදුත් දෙසු කරුන.....
කුමටද මහා පින්කම් පොඩි දේ නොදැන.....


නව මල් වලට ඉඩ දී පර මල් හැලෙන......
පිං කල යුතු අයුරු සත හට පහදවන.....
අරුමෙකි සිතක් නැති මේ මල් බණ කියන.....
උගනිව් පාඩමක් දිවියම සරු කරණ.....


සොබාවිකව මල් පිළිවෙලකට පිපෙන.....
කසාවතට බැරි බණ පහදා කියන.....
අපායට ගියත් පිළිවෙල හරි වටින.....
උපාසක උනත් පල නෑ මෙය නොදැන.....

-------------------------------------------------------------------------------------
පොරකා අනෙකාගේ අවස්ථාව උදුරාගෙන පින් කරනවුන් වෙනුවෙණි.
-------------------------------------------------------------------------------------

හිටුකෝ.. ඩිංගිත්තක්

 හිටුකෝ.. ඩිංගිත්තක්

හඳ පොජ්ජ උඩු තැනට මංඳු කොරෙව්වාම
රුක් පොජ්ජ පට අරිමු කන්දේ දෙයි වැඳලාම

දිය පොජ්ජ බිම ලාන්ට වැහි දෙයියෝ වැඩියාම
ඇට පොජ්ජ බිං කොරමූ අස් අද්දා දෙංඥාම


දිය කපලා දෑත් වෙන්ට ඇල බේරපං උඹම
ජප කොඹ දිය ඉස්ම උසි කොරාංඤං මමම
බඩ කලුවෝ පිට කලුවෝ කීඩෑ පන්නාලාම
පේ කොරපූ පිණි දියර ගොයමේ ලාමූ බෝම


හා ගෙරියෝ කැරකෙවී ඩැහැගාන්ට පැල ගොයම
උඩ පෙත්තෝත් විසි වේන්ට හූ තියමූ අතොරේම
හෙන කඳයෝ පන්නාන්ට වෙයි බංඩී වෙච්චාම
කයි කීමූ දෙකොනේම පැල් බෑදං මහ රෑම



අනේ නිකාහිටහං හූරේ..

ඉඳ මොකට එතකාල්ම පැල් කොටම වී පේඩි
කඳ පල්ලේ පැණි කාන්ට වර යාන්ට අයියාන්ඩි
යම බෑලා වක්කලමේං අල්ලාන්ට හිරි දාන්ඩි
මහ බෑද්දේ මැද්දෑවේ තෝ දැක්කෑයි හීං බංඩි



ඕං ඔය දෙඩුවේ...

නොදකින්
තොට කීවා කට හොඳා
ගල උලන්ට

සුබ අලුත් අවුරුද්දක් සැමට

මගෙ සුදු අම්මා වෙත

මගෙ සුදු අම්මා වෙත

අම්මේ නුඹ ගිය දිනේ ඉඳන් දුර පිට රටට
ඉවසුවා මව් සෙනේ කැපකරන් අපේ ගෙට

දහ දුකින් වෙහෙස වී නුඹ එවූ කාසි කැට
විදුරු බෝතල් වෙලා බිලි වෙලා තාත්තට

ඇසුවාම තට්ටු කර හේතු මම බෝතලට
වෑහුනා මත් බිංඳු නුඹෙ අඩුව කියන් මට

කොං බිච්චි එහෙමමයි ඉස්සිලා නෑ උඩට
කාසි දැක්කෙත් නැතිලු වැලි ගලට බදාමට

හැමදාම පියා එයි වෙරි මතින් හවස ගෙට
මං හේදු දැලි වලං හයිය මදි දැං ඔහුට

දැක්කහම බඩ ලඟින් ඉරුණු මගෙ මල් හැට්ට
නුඹ මැවෙනවද මන්ඳ මගෙ මුවින් වෙරි මතට

පිය සෙණේ සුරා සුව පැටළිලා එක පිටට
මත් සිතින් රතු ඇසින් අත තියයි මගෙ ඇඟට

අනේ බුදු තාත්තේ වඳින්නම් මම උබට
වැඩක් නෑ හඬ යන්න කට තියයි මගෙ කටට

අහස් යන්තර යනව මගෙ කෙදිරි පර යන්ට
පොල් අත්තෙ සිදුරකින් එළි පේනවා ඇඳට

නුඹ බහිනවද සැකයි දිව එන්න සිතේ මට
බෑ එන්න හිරවෙලා මගේ ඇඟම කළු අතට

පුංචි කල සෙනෙහසින් නැහැවූ සුරතල් දුවට
අත තියයි වැඩුණු ලැම සොය සොයා වල් මතට

අමතන්නේ යලි කොහොම සෙනෙහසින් තාත්තට
නුඹෙද සැමි මගෙද සැමි වද කරයි මගේ සිතට

ඉතින් නවතිමි අම්මෙ බයයි මං තාත්තට
දුටුවොතින් මේ ලිවුම තලයි හොඳටෝම මට

වෙන්න කිසිවක් නොමැත තව අම්මෙ නුඹෙ දූට
අකුරු කරණට බැරිය හරස් වෙයි කඳුළු කැට

නවත්තන්නම් ලියුම හාදු දි කෙළවරට
පතන්නම් බුදු සරණ මගේම සුදු අම්මාට

හ්ම්....

දැ ඉතිං නුඹලගේ දායාද ඇත මෙමට
ගෙට කාසි සොයන්නම් රෑට ගොස් වීදියට

අයියන්ඩියේ මේ අහපං

බූරු ඇඳෙන් බැහැල හෙමිං

සූරු කමින් අඩිය තියං

මාරු පයින් දුවල වරෙං

පාරු තොටින් එගොඩ වෙයං



මාන ඉලුක් පඳුරු මැදිං

පාන හඳෙන් එළිය අරං

නාන තොටින් දොහොන් කොරං

වාන උඩින් පැනල වරෙං



හේන රැකන් උඹ හිටහං

නෑන බලන් මම යන්නං

රෑන ගිරව් එන්ට කලිං

හීන අරන් මම එන්නං



හ්ම්..

ආඩපාලි හිතේ දරං
නාඬ පැලේ කවි කියපං



මං ආවම..

කෑල මලෙන් මාල ගොතං හිනා කටින් උඹ පලයං

පෑල දොරින් ගෙදර ගොහිං නෑනන්ඩිගෙ හිත හදපං

දෑල අතුන්වාගෙ පුතුන් දෙන්නෙක් ඇතිදැයි අහපං

ඈල ගොඩින් ආයෙ ඉතින් නෝක්කාඩු නෑ කියපං